Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1999 r. w sprawie właściwości i trybu powoływania rzeczników dyscypliny finansów publicznych, organów orzekających oraz szczegółowych zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. (Dz. U. z dnia 13 maja 1999 r. Nr 42, poz. 421 z późn. zm.).
Dz.U.99.42.421
2002-07-07 zm.
Dz.U.02.82.742 §1
ROZPORZĄDZENIE
RADY
MINISTRÓW
z dnia 27
kwietnia 1999 r.
w sprawie
właściwości i trybu powoływania rzeczników dyscypliny finansów publicznych,
organów orzekających oraz szczegółowych zasad postępowania w
spr awach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych.
(Dz. U. z
dnia 13 maja 1999 r.)
Na podstawie
art. 175, art. 176, art. 177 i art. 178 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o
finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 i z 1999 r. Nr 38, poz. 360)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy
ogólne
§ 1. Rozporządzenie
określa:
1)
szczegółowe zasady powoływania i odwoływania oraz ustalania właściwości
rzeczników dyscypliny finansów publicznych, ich prawa i obowiązki oraz tryb
działania,
2)
szczegółowe zasady powoływania i odwoływania osób wchodzących w skład komisji
orzekających oraz ich prawa i obowiązki,
3)
szczegółowe zasady i tryb udzielania osobom wchodzącym w skład komisji
orzekających i rzecznikom dyscypliny finansów publicznych pierwszej i drugiej
instancji zwolnień od obowiązków służbowych oraz warunki, zasady wypłacania i
tryb zwrotu zarobków utraconych przez te osoby, a także zwracania im kosztów
odbywanych podróży służbowych,
4)
szczegółowe zasady ustalania właściwości i postępowania przed komisjami
orzekającymi w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w pierwszej
i drugiej instancji oraz stwierdzania nieważności z mocy prawa i uchylania
prawomocnych rozstrzygnięć.
§ 2. Ilekroć w
rozporządzeniu jest mowa o:
1) Ministrze
Fin ansów - należy przez to rozumieć
ministra, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 i z 1999 r. Nr 38, poz. 360), zwanej dalej
"ustawą",
2) ministrze
- należy przez to rozumieć także przewodniczącego komitetu wchodzącego w skład
Rady Ministrów oraz Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
3) komisji
orzekającej - należy przez to rozumieć komisje orzekające w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych pierwszej instancji, o
który ch mowa w art. 160 ust. 1 oraz art.
161 ust. 1 ustawy,
4) Głównej
Komisji Orzekającej - należy przez to rozumieć Główną Komisję Orzekającą w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Finansów, o
której mowa w art. 160 ust. 2 ust awy,
5) rzeczniku
dyscypliny - należy przez to rozumieć rzecznika dyscypliny finansów publicznych
właściwego w pierwszej instancji, o którym mowa w art. 159 ust. 3 oraz art. 161
ust. 2 ustawy,
6) Głównym
Rzeczniku - należy przez to rozumieć Głównego Rzec znika dyscypliny
finansów publicznych, o którym mowa w art. 159 ust. 1
ustawy,
7) organie
powołującym - należy przez to rozumieć ministra lub wojewodę wymienionych w art.
162 ust. 2 ustawy.
Rozdział 2
Właściwość
komisji orzekających
§ 3. 1. Resortowe
komi sje orzekające przy ministrach
orzekają w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w
zakresie:
1)
realizacji budżetów działów administracji rządowej kierowanych przez ministra
oraz budżetów jednostek podległych lub nadzorowanych przez ministra zgodnie z
ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr
141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1122 i z 1999 r. Nr 41, poz. 412), z
zastrzeżeniem ust. 2-4,
2)
pobierania dochodów i dysponowania środkami państwowego
fundusz u celowego nadzorowanego przez
ministra,
3)
(1) wykorzystania środków
finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu ministra lub państwowego funduszu
celowego nadzorowanego przez ministra, z wyłączeniem środków finansowych
otrzymanych przez jednostki objęte nadzorem regionalnych izb
obrachunkowych.
2. Komisja orzekająca przy
Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów orzeka w sprawach dotyczących budżetu
Kancelarii, jednostek bezpośrednio nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, a
także w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przez osoby
pełniące funkcję: sekretarza stanu, podsekretarza stanu, dyrektora generalnego w
urzędzie organu administracji rządowej oraz głównego księgowego budżetu państwa
lub głównego księgowego części budżetowej, z z astrzeżeniem ust. 4 pkt
1.
3. Komisja orzekająca przy
Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jest również właściwa w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych w jednostkach nadzorowanych przez
jednostki, o których mowa w ust. 2.
4. Resortowa
k omisja orzekająca przy ministrze
właściwym do spraw administracji publicznej orzeka także w sprawach o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych przez:
1) wojewodę,
wicewojewodę, dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego oraz głównego
księgowego części budżetowej, której dysponentem jest wojewoda,
2) marszałka
województwa, członka zarządu województwa oraz głównego księgowego budżetu
województwa.
§ 4. Komisje orzekające
przy wojewodach orzekają, z zastrzeżeniem § 3 ust. 4 pkt 1, w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych w
zakresie:
1)
realizacji budżetu wojewody,
2)
pobierania dochodów i dysponowania środkami finansowymi państwowego funduszu
celowego nadzorowanego przez wojewodę,
3)
wykorzystania środków finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu wojewody lub z
funduszu celowego nadzorowanego przez wojewodę, z wyłączeniem środków
finansowych otrzymanych przez jednostki sektora finansów publicznych objęte
nadzorem regionalnych izb obrachunkowych.
§ 5. Komisje
orzekające regionalnych izb obrachunkowych, z zastrzeżeniem § 3 ust. 4 pkt 2,
orzekają w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w
zakresie:
1)
realizacji budżetu gminy, budżetu powiatu, budżetu województwa, ich związków
oraz innych jednostek organizacyjnych lub osób pra wnych tych
podmiotów,
2)
pobierania dochodów i dysponowania środkami finansowymi funduszu celowego
jednostki samorządu terytorialnego,
3)
wykorzystania środków finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu jednostki
samorządu terytorialnego lub funduszu celowego jednostki samorządu
terytorialnego,
4) działania
jednostek objętych nadzorem regionalnych izb
obrachunkowych.
§ 6. (2)
1. Przewodniczący komisji orzekającej przy ministrze, którego kompetencje i
zadania w zakresie kierowania działem administracji rządowej zostały przejęte
przez innego ministra, przekazuje niezwłocznie do właściwej komisji
orzekającej:
1) sprawy, w
których toczy się postępowanie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych,
2) sprawy, w
których postępowanie nie zostało wszczęte, oraz sprawy, w których prawomocne
rozstrzygnięcia nie zostały wykonane,
3) akta
spraw, w których orzeczone kary nie uległy zatarciu.
2. W
terminie 30 dni od dnia przejęcia kompetencji i zadań należących do ministra w
zakresie kierowania działem administracji rządowej przewodniczący komisji
orzekającej przy ministrze składa przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej
sprawozdanie o sposobie załatwienia wniosków o ukaranie, które wpłynęły do
komisji orzekającej przez niego kierowanej, odpowiednio według
wzor u stanowiącego załącznik do
rozporządzenia.
§ 7. 1. Spory o
właściwość między komisjami orzekającymi rozstrzyga, w drodze postanowienia,
przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej
Komisji Orzekającej, przed wszczęciem postępowania, wyznacza, w drodze
postanowienia, komisję orzekającą do rozpoznania sprawy:
1) dla
której właściwa była komisja orzekająca przy zlikwidowanym organie administracji
rządowej, lub
2)
dotyczącej czynu, dla którego właściwość komisji orzekającej nie była
uregulowana przed jego popełnieniem ani w dniu jego
ujawnienia.
§ 8. 1. Jeżeli
zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych dotyczy rzecznika
dyscypliny, przekazuje on wniesione zawiadomienie Głównemu Rzecznikowi, który
wyłącza go ze sprawy i wyznacza, jako właściwego, innego rzecznika dyscypliny
bądź sam pełni tę funkcję. O wyznaczeniu do danej sprawy innego rzecznika
dyscypliny Główny Rzecznik informuje składającego zawiadomienie i komisję
orzekającą.
2. Jeżeli zawiadomienie
dotyczy, określonego w art. 138 ust. 1 pkt 16 ustawy, zarzutu naruszenia
dyscypliny finansów publicznych przez członka komisji orzekającej, rzecznik
dyscypliny przekazuje je przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej, który
wyznacza komisję orzekającą właściwą do rozpoz nania sprawy w pierwszej
instancji.
3. Zarzut popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 2, przez
członka Głównej Komisji Orzekającej rozpoznaje w pierwszej instancji resortowa
komisja orzekająca przy Ministrze Sprawiedliwości.
§ 9. 1. Jeżeli
wniosek o ukaranie za naruszenie dyscypliny finansów publicznych dotyczy członka
komisji orzekającej albo przemawiają za tym inne ważne względy, przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej może, przed wszczęciem postępowania, na wniosek
przewodniczącego komisji orzekającej, a
także z urzędu, w drodze postanowienia, wyznaczyć do rozpoznania sprawy komisję
orzekającą odpowiednio przy innym, niż wynikałoby to z przepisów § 3-6,
ministrze, wojewodzie lub regionalnej izbie
obrachunkowej.
2. W
sprawach przekazanych do rozpoznania w trybie określonym w ust. 1 oraz w
§ 7 ust. 2 i § 8 ust. 2 i 3 oskarżycielem jest rzecznik dyscypliny właściwy dla
komisji orzekającej, której sprawę przekazano.
3. Na
postanowienia, o których mowa w ust. 1 oraz w § 7 i 8, zażalenie nie
przysługuje.
Rozdz iał 3
Rzecznik
dyscypliny finansów publicznych
§ 10. Główny Rzecznik,
powołując rzecznika dyscypliny, określa jego właściwość, odnosząc ją do spraw
rozpoznawanych przez komisję orzekającą.
§ 11. 1. Główny
Rzecznik może ustanowić rzecznika dyscypliny właściwego w sprawach
rozpoznawanych przez więcej niż jedną komisję orzekającą.
2. W
przypadku, o którym mowa w ust. 1, Główny Rzecznik określa zakres właściwości
takiego rzecznika dyscypliny i jego siedzibę. Ryczałtowe wynagrodzenie należne
takiemu rzecznikowi dyscypliny wypłaca się z budżetu Ministra
Finansów.
3. O
ustanowieniu rzecznika dyscypliny, o którym mowa w ust. 1, Główny Rzecznik
zawiadamia właściwych ministrów, wojewodów i prezesów regionalnych izb
obrachunkowych oraz właściwe komisje orzekające.
§ 12. 1. Na
wniosek Głównego Rzecznika odpowiedni minister, wojewoda lub prezes regionalnej
izby obrachunkowej, w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wniosku, przedstawia
Głównemu Rzecznikowi kandydatów na rzecznika dyscypliny i jego zastępcę (lub
zastępców).
2. G łówny Rzecznik
powołuje rzecznika dyscypliny i jego zastępcę (lub zastępców), po
przeprowadzeniu bezpośredniej rozmowy z przedstawionymi kandydatami.
3. Rzecznika dyscypliny, o
którym mowa w § 11 ust. 1, Główny Rzecznik powołuje z własnej
inicjatywy.
4. Główny Rzecznik może w
każdym czasie odwołać rzecznika dyscypliny lub jego zastępcę, jeżeli uzna, że
nie daje on rękojmi należytego wykonywania pełnionej funkcji. Powołanie nowego
rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy następuje z zachowaniem przepisów
ust. 1-3.
5. O powołaniu lub odwołaniu rzecznika dyscypliny lub jego
zastępcy Główny Rzecznik zawiadamia Główną Komisję Orzekającą, komisję
orzekającą i właściwego ministra, wojewodę, prezesa regionalnej izby
obrachunkowej oraz pracodawcę rzecznika dyscypliny.
§ 13. Funkcji
rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy nie może pełnić:
1) kierownik
i zastępca kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonywanie
budżetu w zakresie części, której dysponentem jest minister, lub planu
finansowego jednostki budżetowej - urzędu ministra,
2) kierownik
i zastępca kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonywanie
budżetu w zakresie części, której dysponentem jest wojewoda, lub planu
finansowego jednostki budżetowej - urzędu wojewódzkiego,
3) główny
księgowy i zastępca głównego księgowego budżetu w zakresie części, której
dysponentem jest minister, lub planu finansowego jednostki budżetowej - urzędu
ministra,
4) główny
księgowy i zastępca głównego księgowego budżetu w zakresie części, której
dysponentem jest wojewoda, lub planu finansowego jednostki budżetowej - urzędu
wojewódzkiego
- jeżeli
właściwość rzecznika dyscypliny obejmowałaby sprawy rozpoznawane w pierwszej
instancji przez komisję orzekającą przy tym ministrze lub
wojewodzie.
§ 14. Główny Rzecznik
może, z ważnych względów, z urzędu lub na wniosek zainteresowanego rzecznika
dyscypliny, wyłączyć rzecznika dyscypliny z danej sprawy i wyznaczyć, jako
właściwego w tej sprawie, innego rzecznika dyscypliny bądź sam pełnić tę
funkcję. O wyznaczeniu do danej sprawy
innego rzecznika dyscypliny Główny Rzecznik zawiadamia komisję
orzekającą.
§ 15. 1. Rzecznik
dyscypliny podlega wyłączeniu od udziału w rozpoznaniu sprawy, jeżeli między nim
a obwinionym, jego obrońcą lub przedstawicielem ustawowym zachodzi stosunek
podległości albo zwierzchności służbowej.
2. W
sprawie wyłączenia rzecznika dyscypliny rozstrzyga poza rozprawą przewodniczący
komisji orzekającej, a na rozprawie - przewodniczący składu
orzekającego.
3. W
razie wyłączenia rzecznika dyscypliny, przewodniczący komisji orzekającej
dopuszcza do udziału w sprawie zastępcę rzecznika dyscypliny lub występuje
niezwłocznie do Głównego Rzecznika o wyznaczenie, jako właściwego w tej sprawie,
innego rzecznika dyscypliny.
§ 16. Rzecznik
dyscypliny jest obowiązany:
1) wnosić do
komisji orzekającej wnioski o ukaranie,
2)
(3) popierać wnioski o
ukaranie złożone przez Ministra Finansów, Najwyższą Izbę Kontroli lub prezesa
regionalnej izby obrachunkowej, z uwzględnieniem art. 166 ust. 3 ustawy, do
zamknięcia postępowania dowodowego,
3) składać w
toku postępowania wnioski dowodowe, przedstawiać propozycje co do wymiaru
kary,
4) wnosić
środki zaskarżenia, jeżeli uzna, że rozstrzygnięcie jest sprzeczne z prawem lub
oczywiście niesłuszne albo zostało wydane z naruszeniem prawa lub wymierzona
kara jest niewspółmierna do popełnionego czynu,
5)
zawiadomić Główną Komisję Orzekającą o ujawnieniu uchybienia powodującego
nieważność z mocy prawa prawomocnego rozstrzygnięcia,
6)
zawiadomić Głównego Rzecznika o zaistnieniu przyczyn uzasadniających wyłączenie
rzecznika dyscypliny od udziału w rozpatrzeniu
sprawy.
§ 17. 1. Główny
Rzecznik jest oskarżycielem w postępowaniu w drugiej
instancji.
1a. (4) Główny Rzecznik
uczestniczy w rozprawach przed Główną Komisją Orzekającą osobiście bądź
reprezentuje go zastępca.
2. (5) Główny Rzecznik
popiera bądź cofa odwołania od orzeczeń wydanych przez komisje orzekające,
składane przez rzeczników dyscypliny.
3. Główny Rzecznik, w terminie
14 dni od dnia otrzymania wniosku o zatarcie kary w trybie art. 155 ust. 2
ustawy, popiera lub odmawia poparcia tego wniosku.
4. Główny Rzecznik wyjaśnia przyczyny dopuszczenia do
przedawnienia orzekania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,
składa przewidziane prawem wnioski i informuje o nich organ powołujący komisję
orzekającą.
§ 18. Główny Rzecznik,
w ramach nadzoru, o którym mowa w § 34 ust. 2:
1) udziela
rzecznikom dyscypliny, na ich wniosek, niezbędnej pomocy w prowadzeniu
czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy,
2) przedłuża
na czas oznaczony, na wniosek rzecznika dyscypliny, termin na złożenie wniosku o
ukaranie, jeżeli zakończenie tych czynności nie jest możliwe przed upływem 60
dni od dnia otrzymania zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny finansów
publicznych.
§ 19. Główny Rzecznik:
1)
koordynuje działalność rzeczników dyscypliny i sprawuje kontrolę prawidłowości
ich działania,
2) zapewnia
rzecznikom dyscypliny niezbędną pomoc fachową,
3) udziela
rzecznikom dyscypliny wskazówek i wytycznych w celu realizacji wykonywanych
przez nich zadań,
4)
upowszechnia wydawane rozstrzygnięcia, organizuje wymianę informacji celem
ujednolicenia praktyki działania rzeczników
dyscypliny.
§ 20. 1. Na
wniosek Ministra Finansów - Prezes Rady Ministrów może, w każdym czasie, powołać
i odwołać Głównego Rzecznika i jego zastępców.
2. Minister Finansów zapewnia
Głównemu Rzecznikowi i jego zastępcom materialno-techniczne warunki pracy i
pokrywa koszty ich działalności.
Rozdział 4
Komisje
orzekające
§ 21. 1. W skład
komisji orzekającej powołuje się osoby nieskazitelnego charakteru,
które:
1) mają
obywatelstwo polskie i korzystają z pełni praw publicznych,
2) ukończyły
24 lata,
3) posiadają
odpowiednią wiedzę z zakresu problematyki finansów publicznych i prawa oraz
niezbędne doświadczenie zawodowe,
4) wyraziły
zgodę na pracę w komisji.
2. Liczbę zastępców
przewodniczącego i członków komisji orzekającej ustala organ powołujący komisję
orzekającą.
§ 22. Przed powołaniem
komisji orzekającej organ powołujący może zwrócić się do wybranych jednostek
sektora finansów publicznych, uczelni, instytutów naukowych, organizacji
związkowych i stowarzyszeń o przedstawienie kandydatów do składu komisji
orzekającej.
§ 23. 1. Minister
Finansów przedstawia Prezesowi Rady Ministrów kandydatów na przewodniczącego i
zastępców przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
2. Minister Finansów, przed
powołaniem członków Głównej Komisji Orzekającej, może zwrócić się do innych
ministrów, wybranych jednostek sektora finansów publicznych, uczelni, instytutów
naukowych, organizacji związkowych i stowarzyszeń o przedstawienie kandydatów do
składu Głównej Komisji Orzekającej.
§ 24. 1. O
powołaniu w skład komisji orzekającej zawiadamia się kandydata i jego
pracodawcę.
2. Przed upływem kadencji
członkostwo w komisji orzekającej wygas a w razie:
1) śmierci
członka,
2) utraty
przez członka obywatelstwa polskiego lub utraty praw publicznych,
3)
prawomocnego skazania za przestępstwo,
4)
zrzeczenia się członkostwa w komisji.
3. Członka komisji orzekającej
odwołuje się w razie:
1) nie
u sprawiedliwionego niewykonywania
przez niego obowiązków lub rażąco niedbałego ich wykonywania,
2)
zachowania rażąco uchybiającego godności członka komisji orzekającej,
3) trwałej
niemożności wykonywania obowiązków członka komisji.
4. O
wygaśnięciu członkostwa lub odwołaniu członka komisji orzekającej przed upływem
kadencji zawiadamia się również jego pracodawcę.
5. Organ powołujący może, w
czasie trwania kadencji, uzupełnić skład komisji orzekającej. Przepisy ust. 1
oraz § 21-23 stosuje się odpowiednio.
§ 25. Przepisy § 13
stosuje się odpowiednio do członka komisji orzekającej, jeżeli właściwość
komisji orzekającej przy ministrze lub przy wojewodzie obejmowałaby odpowiednio
zakres określony w przepisach § 3 ust. 1 lub § 4.
§ 26. 1. Przyczyny wyłączenia
od udziału w rozpoznaniu sprawy, wymienione w § 15 ust. 1, stosuje się
odpowiednio do członka komisji orzekającej.
2. O
wyłączeniu członka komisji orzekającej z przyczyn, o których mowa w ust. 1,
rozstrzyga przewodniczący składu orzekającego, a w sprawie wyłączenia
przewodniczącego składu - przewodniczący komisji.
Rozdział 5
Zwolnienia od
wykonywania obowiązków służbowych. Wynagrodzenia członków komisji orzekających i
rzeczników dyscypliny
§ 27. Podstawą
zwolnienia osoby wymienionej w art. 164 ust. 3 ustawy od wykonywania obowiązków
służbowych na czas niezbędny do udziału w rozprawie, posiedzeniu, szkoleniu lub
do wykonania innych zadań jest wezwanie lub pismo przewodniczącego komisji
orzekającej albo rzecznika dyscypliny.
§ 28. 1. Na
żądanie członka komisji orzekającej, rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy, nie
będących pracownikami jednostki sektora finansów publicznych, wypłaca się
ryczałtową rekompensatę za zarobek utracony wskutek wykonywania zadań, o których
mowa w § 27. Rekompensatę tę ustala się za każdy dzień utraconych zarobków w
wysokości 1/30 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak
wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy należny w roku, w którym należy się
rekompensata.
2. Członkom komisji
orzekających i rzecznikom dyscypliny, a także ich zastępcom, zamieszkałym poza
miejscowością, w której mieści się siedziba komisji orzekającej, przysługują
diety oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu, zgodnie z przepisami o zasadach
ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z
ty tułu podróży służbowych na obszarze
kraju.
3. Pracodawca rzecznika
dyscypliny lub jego zastępcy może udzielić mu urlopu bezpłatnego na czas
określony. W czasie urlopu bezpłatnego rzecznik dyscypliny lub jego zastępca
otrzymuje wynagrodzenie z budżetu organu, przy którym powołano komisję
orzekającą objętą właściwością rzecznika dyscypliny, w wysokości nie niższej,
niż określono w ust. 1. W przypadku, o którym mowa w § 11 ust. 1, rzecznik
dyscypliny otrzymuje wynagrodzenie z budżetu Ministra
Finansów.
4. Na
wn iosek
Głównego Rzecznika organ, przy którym powołano komisję orzekającą, może zwolnić
częściowo lub całkowicie na czas pełnienia tej funkcji pracownika, któremu
powierzono funkcję rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy, od innych obowiązków
zawodowych, z zachowaniem prawa do
wynagrodzenia.
§ 29. 1. Osobom
wchodzącym w skład komisji orzekającej przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie
miesięczne w wysokości:
1)
przewodniczącemu - 50% najniższego wynagrodzenia za pracę,
2) zastępcy
przewodniczącego - 37,5% najniższego wynagrodzenia za pracę,
3) członkowi
- 25% najniższego wynagrodzenia za pracę
-
ogłoszonego na podstawie art. 77 4 pkt 1 Kodeksu
pracy.
2. Rzecznikowi dyscypliny i
jego zastępcy przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne w wysokości,
odpowiednio, jak przewodniczącemu i zastępcy przewodniczącego komisji
orzekającej.
3. Przewodniczącemu, zastępcy
przewodniczącego i członkowi Głównej Komisji Orzekającej oraz Głównemu
Rzecznikowi i jego zastępcy przysługuje, odpowiednio, ryczałtowe wynagrodzenie
miesięczne w wysokości podwojonej stawki, należnej zgodnie z ust. 1 i
2.
§ 30. 1. Za
udział w rozprawie lub posiedzeniu komisji orzekającej przysługuje ryczałtowe
wynagrodzenie:
1)
przewodniczącemu składu orzekającego - w wysokości 4%,
2) członkowi
składu orzekającego - w wysokości 3,5%,
3)
rzecznikowi dyscypliny budżetowej - w wysokości 3,5%,
4)
protokolantowi - w wysokości 3%
-
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 140
ustawy.
2. Za
udział w rozprawie lub posiedzeniu Głównej Komisji Orzekającej stawki
wynagrodzenia, należne zgodnie z ust. 1, podwyższa się o 50%.
3. Jeżeli przewodniczący
komisji orzekającej wyznaczył w tym samym dniu termin rozpoznania kilku spraw
przez ten sam skład orzekający - przysługuje wynagrodzenie jak za jedną rozprawę
lub posiedzenie.
§ 31. Wydatki, o
których mowa w § 28-30, obciążają odpowiednio budżet ministra, wojewody lub
regionalnej izby obrachunkowej.
Rozdział 6
Zawiadomienie
o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych
§ 32. (6) Zawiadomienie
o ujawn ionym naruszeniu dyscypliny finansów publicznych, zwane dalej
"zawiadomieniem", skierowane do rzecznika dyscypliny przez kierownika jednostki
sektora finansów publicznych (jednostki korzystającej ze środków publicznych),
kierownika jednostki nadrzędnej, a także przez organ
kontroli, o których mowa w art. 165 ust. 1 ustawy, powinno zawierać co
najmniej:
1)
określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i
okoliczności jego popełnienia, oraz wskazanie naruszonego przepisu
prawa,
2) jeżeli
wystąpił uszczerbek dochodów jednostki sektora finansów publicznych (lub szkoda)
- szacunkowe określenie ich wysokości,
3) imię,
nazwisko i adres zamieszkania osoby, której zarzuca się naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, oraz inne dane niezbędne do ustalenia jej
tożsamości,
4) wskazanie
miejsca wykonywania pracy, adresu pracodawcy i stanowiska zajmowanego przez
osobę wymienioną w pkt 3, w czasie popełnienia czynu oraz, w miarę możliwości,
wskazanie adresu aktualnego pracodawcy tej osoby,
5)
imi ę i nazwisko, stanowisko służbowe,
adres miejsca wykonywania pracy, datę i podpis składającego
zawiadomienie.
§ 32a. (7) 1. Jeżeli
zawiadomienie nie określa zarzucanego czynu ze wskazaniem czasu, miejsca,
sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz imienia i nazwiska osoby, której
zarzuca się naruszenie dyscypliny, rzecznik dyscypliny zwraca je składającemu
zawiadomienie i poucza go o treści § 32. O zwrocie zawiadomienia kierownikowi
jednostki sektora finansów publicznych rzecznik dyscypliny informuje
kierownika jednostki
nadrzędnej.
2. Jeżeli zawiadomienie nie
zawiera któregokolwiek z elementów wymienionych w § 32 pkt 2-5 lub wskazania
naruszonego przepisu prawa, rzecznik dyscypliny uzupełnia braki we własnym
zakresie albo wskazuje braki i przekazuje zawiadomienie składającemu, wzywając
go jednocześnie do ponownego złożenia uzupełnionego zawiadomienia w terminie nie
dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia.
§ 33. (8) 1. Treść
zawiadomienia nie wiąże rzecznika dyscypliny.
2. Po
przeprowadzeniu czynności sprawdzających, o których mowa w art. 165 ust. 2
ustawy, rzecznik dyscypliny składa wniosek o ukaranie albo odmawia wniesienia
wniosku o ukaranie. Rzecznik dyscypliny może:
1) złożyć
wniosek o ukaranie osoby, która nie była wymieniona w
zawiadomieniu,
2)
posta wić zarzut, którego nie wymieniono
w zawiadomieniu,
3) odmówić
wniesienia wniosku o ukaranie osoby, którą wymieniono w
zawiadomieniu,
4) odmówić
wniesienia wniosku o ukaranie za czyn wymieniony w
zawiadomieniu.
§ 34. 1. W toku
czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, rzecznik dyscypliny może
także przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do
sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Przed przesłuchaniem należy
osobie przesłuchiwanej wyjaśnić, o jakie naruszenie dyscypliny finansów publicznych może być
obwiniona, oraz pouczyć ją o prawie do odmowy złożenia wyjaśnień, a także o
możliwości zgłoszenia własnych dowodów. Z tej czynności sporządza się
protokół.
2. Nadzór nad czynnościami, o
których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, sprawuje Główny Rzecznik.
3. Ustalenia dokonane w toku
czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, mogą być przedmiotem
wystąpienia rzecznika dyscypliny sygnalizującego kierownikowi jednostki sektora
finansów publicznych lub kierownikowi jednostki nadrzędnej przyczyny i
okoliczności sprzyjające naruszaniu dyscypliny finansów
publicznych.
Rozdział 7
Wniosek o
ukaranie
§ 35. 1. Wniosek
o ukaranie składa z urzędu rzecznik dyscypliny.
2. (9) W przypadku
otrzymania zawiadomienia, rzecznik dyscypliny, w ciągu 60 dni od dnia jego
otrzymania, składa wniosek o ukaranie albo wydaje postanowienie o odmowie
wniesienia wniosku o ukaranie.
3. Główny Rzecznik może, w
uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza w sytuacji, o której mowa w § 18 pkt 2,
na wniosek rzecznika dyscypliny, przedłużyć na czas oznaczony termin na złożenie
wniosku o ukaranie.
4. (10) Postanowienie o
odmowie wniesienia wniosku o ukaranie doręcza się składającemu
zawiadomienie.
5. (11) Składającemu zawiadomienie
służy zażalenie na postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o
ukaranie.
§ 36. 1. Jeżeli we
wniosku o ukaranie rzecznik dyscypliny nie postawił zarzutu naruszenia
dyscypliny finansów publicznych wszystkim osobom wymienionym w zawiadomieniu,
wydaje - w stosunku do tych osób - postanowienie o odmowie wniesienia takiego
wniosku.
1a. (12) Jeżeli we wniosku o
ukaranie rzecznik dyscypliny nie postawił obwinionemu wszystkich zarzutów
wymienionych w zawiadomieniu, wydaje w tym zakresie postanowienie o odmowie
wniesienia wniosku o ukaranie.
2. Przep isy § 35 ust. 4 i 5
stosuje się odpowiednio.
3. (13) W przypadku
wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o ukaranie, o
którym mowa w ust. 1a, rzecznik dyscypliny zawiadamia o tym przewodniczącego
komisji orzekającej i wnosi o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania
zażalenia.
§ 36a. (14) 1. Jeżeli
rzecznik dyscypliny otrzymał informację o naruszeniu dyscypliny finansów
publicznych od osób lub organów innych niż wymienione w § 32, przekazuje tę
informację kierownikowi właściwej jednostki sektora finansów publicznych
(jednostki korzystającej ze środków publicznych) oraz kierownikowi jednostki
nadrzędnej.
§ 37. 1. Wniosek
o ukaranie, o którym mowa w art. 166 ust. 1 ustawy, powinien
zawierać:
1) imię i
nazwisko, adres zamieszkania osoby, której zarzuca się naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, oraz inne dane niezbędne do ustalenia jej
tożsamości,
2) wskazanie
miejsca wykonywania pracy, adresu pracodawcy i stanowiska zajmowanego przez
osobę wymienioną w pkt 1,
3)
określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i
okoliczności jego popełnienia, oraz wskazanie naruszonego przepisu
prawa,
4) jeżeli
wystąpił uszczerbek dochodów jednostki sektora finansów publicznych (lub szkoda)
- szacunkowe określenie ich wysokości,
5) wskazanie
dowodów, w tym świadków, z podaniem imion i nazwisk oraz adresów ich
zamieszkania,
6)
informację, czy zarzut dotyczy czynu popełnionego umyślnie czy
nieumyślnie,
7)
informację, czy obwiniony był przed popełnieniem zarzucanego czynu karany za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych lub dyscypliny budżetowej (kiedy, za
jakiego rodzaju czyn, jaką karą),
8)
określenie, jakiej kary będzie domagał się rzecznik dyscypliny za zarzucony
obwinionemu czyn,
9) jeżeli
wniosek dotyczy kierownika jednostki - nazwę i adres jednostki
nadrzędnej,
10) jeżeli
zarzucany czyn stanowi równocześnie przestępstwo - informację, czy przedstawione
zarzuty są przedmiotem postępowania karnego lub karnego
skarbowego.
2. Do
wniosku o ukaranie należy dołączyć:
1) zebrany
materiał dowodowy, w tym dowody przedstawione przez obwinionego na swoją
obronę,
2)
zaświadczenie o wysokości zarobków obwinionego, obliczonych zgodnie z art. 147
ust. 3 ustawy,
3) opinię
przełożonego o sposobie wywiązywania się obwinionego z obowiązków
służbowych.
3. Na
żądanie rzecznika dyscypliny kierownik jednostki sektora finansów publicznych
przekazuje mu, w ciągu 7 dni od dnia otrzymania żądania, dokumenty, o których
mowa w ust. 2 pkt 2 i 3.
§ 38. 1. Rzecznik dyscypliny
odmawia wniesienia wniosku o ukaranie w przypadkach, o których mowa w art. 139
ust. 1 i art. 140 ustawy.
1a. (15) Przepis ust. 1
stosuje się również, jeżeli zarzucanego czynu nie popełniono, oraz w przypadkach
określonych w art. 10 § 1 pkt 1-5, 7 i 9 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia, zwanej dalej "Kodeksem postępowania w
sprawach o wykroczenia".
2. Rzecznik dyscypliny może
odmówić złożenia wniosku o ukaranie, jeżeli uzna, że szkodliwość zarzucanego
czynu dla finansów publicznych jest znikoma. Postanowienie takie doręcza się
Głównemu Rzecznikowi.
Rozdział 8
Wszczęcie
postępowania
§ 39. 1. Sprawy o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, pozostające ze sobą w ścisłym
związku lub dotyczące czynów popełnionych przez kilku obwinionych, rozpoznaje
się łącznie, chyba że zachodzą okoliczności uniemożliwiające łączne rozpoznanie
sprawy.
2. Jeżeli wniesiono kilka
wniosków o ukaranie tego samego obwinionego za kilka czynów stanowiących
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, przewodniczący komisji orzekającej
może zarządzić łączne ich rozpoznanie.
orzeczenia
administracji
§ 40. (16) 1. Jeżeli w toku
rozprawy przed komisją orzekającą okaże się, że zasadne jest postawienie zarzutu
naruszenia dyscypliny finansów publicznych osobie niewymienionej we wniosku o
ukaranie, złożonym przez rzecznika dyscypliny lub organy wymienione w art. 166
ust. 1 ustawy, komisja orzekająca, na wniosek rzecznika dyscypliny, może - w
celu wspólnego rozpoznania spraw - odroczyć rozprawę na czas niezbędny do
złożenia przez rzecznika dyscypliny dodatkowego wniosku o ukaranie, nie dłuższy
niż 60 dni. Przepisy § 37 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli w toku rozprawy
rzecznik dyscypliny wnosi o ukaranie obwinionego za czyn, który nie był objęty
wnioskiem o ukaranie, komisja orzekająca odracza rozprawę. Rozprawę można
kontynuować, jeżeli obecny na rozprawie obwiniony wyrazi na to
zgodę.
§ 40a. (17) 1. Jeżeli w toku
rozprawy wyniknie, że - nie przekraczając granic wniosku o ukaranie - można czyn
zarzucony obwinionemu zakwalifikować według innego przepisu prawa, komisja
orzekająca informuje o tym obecne na rozprawie strony.
2. W
przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek obwinionego komisja orzekająca
może odroczyć rozprawę na czas oznaczony.
Rozdział 9
Szczegółowe
zasady postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych
§ 41. Postępowaniem w
sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, poza rozprawą, kieruje
przewodniczący komisji orzekającej. Czuwa on nad sprawnym i prawidłowym
przebiegiem postępowania, wydaje postanowienia lub zarządzenia i podejmuje w tym
celu niezbędne czynności.
§ 42. Przewodniczący
komisji orzekającej, zawiadamiając pracodawcę obwinionego lub kierownika
jednostki nadrzędnej o wszczęciu postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, poucza go o treści art. 167 ust. 5
ustawy.
§ 43. 1. (18) Komisje orzekające
orzekają na rozprawie lub posiedzeniu w składzie trzech osób.
2. Do
rozpoznania sprawy przewodniczący komisji orzekającej wyznacza, spośród osób
wchodzących w skład komisji orzekającej - przewodniczącego składu orzekającego i
dwóch członków.
§ 44. 1. Przewodniczący
komisji orzekającej zawiadamia o terminie i miejscu rozprawy obwinionego i jego
obrońcę oraz wzywa do osobistego stawiennictwa niezbędnych świadków i
biegłych.
2. O
terminie i miejscu rozprawy zawiadamia się rzecznika dyscypliny.
3. Zawiadomienie przeznaczone
dla obwinionego powinno zawierać oznaczenie zarzucanego czynu, a ponadto
pouczenie, że w razie niestawiennictwa można przeprowadzić rozprawę
zaocznie.
§ 44a. (19)
1. Przewodniczący komisji orzekającej kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli
postępowanie podlega umorzeniu lub w celu sprostowania oczywistej omyłki
pisarskiej lub rachunkowej w treści wydanego
rozstrzygnięcia.
2. Posiedzenie, o którym mowa w ust.
1, jest niejawne i odbywa się bez udziału stron.
3. Jeżeli skład orzekający
uzna, że nie zachodzą przesłanki umorzenia postępowania, przewodniczący komisji
orzekającej kieruje sprawę do rozpoznania na
rozprawie.
§ 45. 1. Upoważnienie do
obrony, jeżeli nie zawiera ograniczeń, odnosi się do całego postępowania, a
także do czynności po uprawomocnieniu się rozstrzygnięcia.
2. Obrońca może podejmować
wszelkie czynności procesowe przewidziane dla obwinionego. Udział obrońcy w
postępowaniu nie wyklucza osobistego w nim udziału obwinionego.
3. Obwiniony może korzystać w
postępowaniu z pomocy tylko jednego obrońcy. Jeden obrońca może bronić kilku
obwinionych, jeżeli ich interesy nie są sprzeczne.
4. Obwiniony może w każdym
czasie odwołać upoważn ienie do obrony.
§ 46. 1. Wyłączenie jawności
rozprawy (lub części rozprawy) z przyczyn określonych w art. 169 ust. 2 ustawy
zarządza przewodniczący komisji orzekającej, a po rozpoczęciu rozprawy - skład
orzekający.
2. Na
zarządzenie o wyłączeniu jawności rozprawy zażalenie nie
przysługuje.
§ 47. 1. Przewodniczący składu
orzekającego może z urzędu zarządzić utrwalenie przebiegu rozprawy za pomocą
urządzenia rejestrującego dźwięk. Zarejestrowany dźwięk nie stanowi dowodu w
postępowaniu. Po uprawomocnieniu rozstrzygnięcia kończącego postępowanie -
przewodniczący komisji orzekającej zarządza skasowanie zarejestrowanego
dźwięku.
2. Skład orzekający może,
jeżeli uprzednie ostrzeżenie nie odniosło skutku, zarządzić wydalenie z sali
rozpraw osoby zakłócającej porządek rozprawy lub naruszającej powagę komisji;
nie dotyczy to stron i obrońcy.
3. Zarządzenia, o których mowa
w ust. 1 i 2, odnotowuje się w protokole rozprawy; na zarządzenia te zażalenie
nie przysługuje.
§ 48. Jeżeli ważne
przyczyny uniemożliwiają osobisty udział strony w rozprawie, można, na jej
wniosek, odroczyć rozprawę. Skład orzekający, jeżeli uzna to za celowe, może
przeprowadzić postępowanie dowodowe, a w szczególności przesłuchać świadków,
którzy stawili się na rozprawę. Na następnej rozprawie dowody te należy ujawnić. Jeżeli zażąda tego strona, a
skład orzekający uzna to za konieczne w interesie oskarżenia lub obrony, dowody
przeprowadza się ponownie.
§ 49. Po zamknięciu
postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela kolejno
głosu: oskarżycielowi, obrońcy i obwinionemu, po czym zarządza poufną naradę, na
której, oprócz składu orzekającego, może być obecny tylko
protokolant.
§ 50. 1. Bezpośrednio po
zakończeniu narady i podpisaniu rozstrzygnięcia przez skład orzekający
przewodniczący tego składu ogłasza ustnie sentencję rozstrzygnięcia.
2. Po
ogłoszeniu rozstrzygnięcia przewodniczący składu orzekającego przedstawia ustnie
motywy wydanego rozstrzygnięcia i poucza strony o przysługujących im środkach
zaskarżenia.
§ 51. 1. Rozstrzygnięcia, na które służy
środek zaskarżenia lub wydane w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia, wymagają
pisemnego uzasadnienia.
2. Rozstrzygnięcie wydane w
pierwszej instancji doręcza się stronom na piśmie wraz z uzasadnieniem w
terminie 14 dni od dnia ich wydania. Rozstrzygnięcia wydane w wyniku rozpoznania
środka zaskarżenia doręcza się za pośrednictwem komisji orzekającej.
3. Uzasadnienie
rozstrzygnięcia wydanego przez skład orzekający sporządza i podpisuje
przewodniczący składu. Może on powierzyć przygotowanie projektu uzasadnienia
członkowi składu orzekającego, który referował sprawę na rozprawie lub
posiedzeniu.
4. Jeżeli szczególne
przeszkody uniemożliwiają sporządzenie uzasadnienia rozstrzygnięcia w terminie,
o którym mowa w ust. 2, przewodniczący komisji orzekającej może przedłużyć ten
termin na czas oznaczony. O przedłużeniu terminu zawiadamia się
strony.
§ 51a. (20) Komisja orzekająca
może, działając w tym samym składzie, z urzędu lub na wniosek strony sprostować
w drodze postanowienia oczywistą omyłkę pisarską lub rachunkową w treści
wydanego rozstrzygnięcia.
§ 52. Przewodniczący
komisji orzekającej z urzędu doręcza Głównemu Rzecznikowi odpis każdego
rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych z powodu przedawnienia
orzekania.
Rozdział 10
Środki
zaskarżania i ich rozpatrywanie
§ 53. 1. Od
orzeczenia wydanego w pierwszej instancji stronom służy odwołanie.
2. Na
postanowienie kończące postępowanie, wydane w pierwszej instancji, stronom służy
zażalenie, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
§ 54. 1. Wnoszący
środek zaskarżenia może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia naruszające jego prawa
lub szkodzące jego interesom; ograniczenie to nie dotyczy rzecznika
dyscypliny.
2. Rzecznik dyscypliny może
składać środki zaskarżenia na korzyść obwinionego.
3. W
treści środka zaskarżenia należy podać, czego domaga się skarżący. Jeżeli środek
zaskarżenia pochodzi od rzecznika dyscypliny lub obrońcy będącego adwokatem,
powinien zawierać także zarzuty stawiane rozstrzygnięciu. Z treści środka
zaskarżenia powinno wynikać, czy jest on wnoszony na korzyść, czy na niekorzyść
obwinionego.
§ 55. 1. Środki
zaskarżenia wnosi się na piśmie za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżone
rozstrzygnięcie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
rozstrzygnięcia.
2. Wniesienie zażalenia nie
wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia lub czynności, chyba że organ,
który je wydał, lub organ odwoławczy postanowi
inaczej.
§ 56. Rozstrzygnięcia
wydane w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia są
prawomocne.
§ 57. (21) Środki odwoławcze od
rozstrzygnięć wydanych przez komisje orzekające rozpoznaje Główna Komisja
Orzekająca, orzekając na rozprawie lub na posiedzeniu.
§ 58. 1. O
przekazaniu środka zaskarżenia i akt sprawy organowi właściwemu do rozpoznania
wniesionego środka zaskarżenia przewodniczący komisji orzekającej zawiadamia
strony.
2. Jeżeli środek zaskarżenia
wniesiono na niekorzyść obwinionego - obwinionemu i jego obrońcy, wraz z
zawiadomieniem o przekazaniu akt, przekazuje się kopię wniesionego odwołania lub
zażalenia.
§ 59. Do postępowania
przed Główną Komisją Orzekającą stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu
przed komisją orzekającą, ze zmianami określonymi w § 60-63 i
82.
§ 60. O terminie i
miejscu rozprawy przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej zawiadamia
obwinionego, jego obrońcę i Głównego Rzecznika.
§ 61. 1. Główna
Komisja Orzekająca orzeka na podstawie materiału dowodowego zebranego przez
komisję orzekającą.
2. Skład orzekający Głównej
Komisji Orzekającej przeprowadza jednak dowód z dokumentu dołączonego do
odwołania lub przedstawionego na rozprawie, a w uzasadnionych przypadkach może
również przeprowadzić postępowanie dowodowe za pomocą innych środków dowodowych,
zwłaszcza gdy ma się to przyczynić do przyspieszen ia lub uproszczenia
postępowania.
3. Wyznaczony członek składu
orzekającego Głównej Komisji Orzekającej przedstawia na rozprawie pisemny
referat obejmujący: sprawozdanie z akt sprawy, omówienie zaskarżonego
rozstrzygnięcia, przedstawienie wniesionego środka odwoławczego i umotywowane
wnioski co do rozstrzygnięcia; referat włącza się do protokołu
rozprawy.
§ 62. 1. Skład
Głównej Komisji Orzekającej:
1) utrzymuje
w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie albo
2) uchyla
zaskarżone rozstrzygnięcie, przy czym:
a)
wydaj e nowe rozstrzygnięcie, zmieniając
zaskarżone rozstrzygnięcie w całości lub części, albo
b)
przekazuje sprawę komisji orzekającej do ponownego rozpoznania, jeżeli zachodzi
potrzeba ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego lub jego
uzupełnienia, a okoliczności sprawy nie uzasadniają zastosowania § 61 ust.
2.
2. O
utrzymaniu w mocy lub uchyleniu rozstrzygnięcia skład orzekający Głównej Komisji
Orzekającej rozstrzyga w drodze orzeczenia.
3. (22) Przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej może skierować sprawę na posiedzenie, jeżeli
zachodzi potrzeba:
1) wydania
postanowienia o umorzeniu postępowania w przypadku stwierdzenia okoliczności
wyłączającej orzekanie,
2) uchylenia
rozstrzygnięcia z przyczyn określonych w art. 18c § 1 Kodeksu postępowania w
s prawach o
wykroczenia,
3) uchylenia
rozstrzygnięcia w przypadku, gdy w wydaniu tego rozstrzygnięcia brała udział
osoba, która nie może pełnić funkcji członka komisji
orzekającej.
orzeczenia
administracji
§ 63. 1. Główna
Komisja Orzekająca może ukarać obwinionego lub zaostrzyć karę tylko wtedy, gdy
odwołanie wniesiono na jego niekorzyść.
2. Główna Komisja Orzekająca,
uchylając rozstrzygnięcie wydane w pierwszej instancji - jeżeli zaistniała
okoliczność, o której mowa w art. 18 lub art. 18c Kodeksu postępowania w
sprawach o wykroczenia lub w § 9 ust. 1 albo w § 15 ust. 1 oraz w § 26 ust. 1 -
może postanowić o przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez komisję
orzekającą odpowiednio przy innym, niż wynikałoby to z § 3-6, ministrze,
wojewodzie lub regio nalnej izbie
obrachunkowej.
§ 64. 1. Zażalenie na
postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o ukaranie rozpoznaje Główny
Rzecznik.
2. (23) W wyniku rozpoznania
zażalenia Główny Rzecznik:
1) utrzymuje
postanowienie w mocy albo
2) uchyla
postanowienie i:
a ) nakazuje złożyć wniosek o
ukaranie lub
b) wydaje
nowe postanowienie, zmieniając zażalone postanowienie w całości lub części
albo
c) poleca
rzecznikowi dyscypliny uzupełnić czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2
ustawy, i wyznacza termin wniesienia w niosku o ukaranie lub wydania
nowego postanowienia.
3. Głównemu Rzecznikowi przysługują w tym zakresie
odpowiednio uprawnienia drugiej instancji, o których mowa w § 67 i
68.
§ 65. 1. Zażalenie na
postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, wniesione przez strony lub tego,
kto złożył wniosek o ukaranie, rozpoznaje przewodniczący Głównej Komisji
Orzekającej.
2. W
wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przekazuje sprawę
przewodniczącemu komisji orzekającej w celu wszczęcia
postępowania.
§ 66. 1. Na
postanowienie o umorzeniu postępowania stronom przysługuje zażalenie do Głównej
Komisji Orzekającej.
2. W
wyniku rozpoznania zażalenia skład orzekający Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przekazuje sprawę komisji
orzekającej do ponownego rozpoznania; przepis § 63 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
§ 67. 1. Na
postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia środka zaskarżenia
przysługuje zażalenie do przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej, z
zastrzeżeniem § 64 ust. 3.
2. W
wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przywraca uchybiony
termin.
§ 68. 1. Na
postanowienie o odmowie przyjęcia
środka zaskarżenia przysługuje zażalenie do przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej, z zastrzeżeniem § 64 ust. 3.
2. W
wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i nadaje sprawie właściwy
bieg.
Rozdział 11
Wykonywanie
prawomocnych rozstrzygnięć
§ 69. Przewodniczący
komisji orzekającej stwierdza prawomocność rozstrzygnięcia, dokonując na nim
stosownej adnotacji. Adnotacja taka określa także datę, od której
rozstrzygnięcie jest prawomocne.
§ 70. 1. Przewodniczący komisji orzekającej doręcza prawomocne
orzeczenie lub postanowienie, o którym mowa w art. 145 ust. 1 ustawy, Ministrowi
Finansów, a w przypadku określonym w art. 145 ust. 2 ustawy -
pracodawcy ukaranego i Ministrowi
Finansów.
2. Pracodawca ukaranego, do którego w prawomocnym
orzeczeniu zwrócono się o rozważenie celowości dalszego zatrudniania ukaranego
na zajmowanym stanowisku, w ciągu 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia
zawiadamia Ministra Finansów i komisję orzekającą o sposobie załatwienia
sprawy.
§ 71. 1. Odpis
prawomocnego orzeczenia o ukaraniu dołącza się do akt osobowych ukaranego. Po
upływie terminu określonego w art. 155 ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 154
ust. 2 ustawy, odpis orzeczenia podlega
zniszczeniu.
2. Jeżeli po dokonaniu czynu ukarany zmienił miejsce
zatrudnienia, odpis orzeczenia o ukaraniu doręcza się - w miarę możliwości -
kierownikowi jednostki, w której ukarany jest zatrudniony.
3. Zatarcie kary w wyniku
postanowienia wydanego w trybie określonym w
art. 155 ust. 2 lub art. 156 ust. 1 ustawy następuje z dniem wydania takiego
postanowienia.
§ 72. Przekazując
prawomocne orzeczenie o ukaraniu, przewodniczący komisji orzekającej poucza
pracodawcę ukaranego (lub kierownika jednostki nadrzędnej), że zaniechanie lub
zwłoka w wykonaniu orzeczenia, łącznie ze skutkami ukarania przewidzianymi w
art. 151 ust. 1-3 ustawy, stanowi naruszenie dyscypliny finansów
publicznych.
Rozdział 12
Egzekwowanie
kar pieniężnych i kosztów postępowa nia
§ 73. 1. Przewodniczący
komisji orzekającej, przekazując ukaranemu prawomocne orzeczenie o ukaraniu karą
pieniężną, wzywa go do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania.
2. Przewodniczący komisji
orzekającej może, na wniosek ukaranego, odroczyć termin płatności kary
pieniężnej lub rozłożyć zapłatę kary pieniężnej na raty, na czas nie
przekraczający jednego roku, jeżeli natychmiastowa jej egzekucja spowoduje
istotne pogorszenie sytuacji materialnej ukaranego lub jego rodziny.
3. Rozłożenie należności na
raty można uchylić, jeżeli ukarany nie dotrzymał terminu płatności chociażby
jednej raty.
4. Na
postanowienia, o których mowa w ust. 2 i 3, zażalenie nie
przysługuje.
§ 74. Do prawomocnego orzeczenia o
uznaniu winnym naruszenia dyscypliny finansów publicznych
przewodniczący komisji orzekającej dołącza wezwanie do uiszczenia orzeczonych
kosztów postępowania w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania.
§ 75. W razie
stwierdzenia, że zobowiązany nie wpłacił kary pieniężnej lub kosztów
postępowania w terminach określonych odpowiednio w § 73 ust. 1 i w § 74,
przewodniczący komisji orzekającej wszczyna postępowanie egzekucyjne w trybie
określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
§ 76. 1. Jeżeli
egzekucja kary pieniężnej lub kosztów postępowania okaże się bezskuteczna,
przewodniczący komisji orzekającej zarządza ich umorzenie.
2. Kary
pieniężne i koszty postępowania umarza się także w razie śmierci ukaranego oraz
w razie przedawnienia wykonania kary lub egzekwowania kosztów postępowania
określonych w art. 154 ustawy.
Rozdział 13
Stwierdzanie
nieważności i uchylanie prawomocnych rozstrzygnięć
§ 77. Każdy uczestnik
postępowania jest obowiązany przedstawić Głównej Komisji Orzekającej uchybienie
stanowiące przyczynę nieważności rozstrzygnięcia z mocy
prawa.
§ 78. 1. Wniosek
o stwierdzenie nieważności z mocy prawa prawomocnego rozstrzygnięcia składa
przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej
Komisji Orzekającej może postanowieniem wstrzymać wykonanie prawomocnego
rozstrzygnięcia będącego przedmiotem wniosku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli
jego wykonanie może być przyczyną znacznej lub nieodwracalnej szkody.
3. Na
żądanie przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej komisja orzekająca
niezwłocznie przekazuje mu do wglądu akta sprawy.
4. Na
odmowę złożenia przez przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej wniosku o
stwierdzenie nieważności prawomocnego rozstrzygnięcia zażalenie nie
przysługuje.
§ 79. 1. Główna
Komisja Orzekająca, rozpoznając wniosek o stwierdzenie nieważności prawomocnego
rozstrzygnięcia, orzeka, w granicach wniosku, na posiedzeniu niejawnym przy
udziale Głównego Rzecznika.
2. Główna Komisja Orzekająca,
w wyniku rozpoznania wniosku, wydaje orzeczenie o:
1)
stwierdzeniu nieważności rozstrzygnięcia z mocy prawa
albo
2) oddaleniu
wniosku.
3. Jeżeli stwierdzenie
nieważności dotyczy tylko części prawomocnego rozstrzygnięcia, w orzeczeniu
określa się, w jakim zakresie rozstrzygnięcie jest nadal prawomocne.
4. Stwierdzając nieważność
prawomocnego rozstrzygnięcia, Główna Komisja Orzekająca umarza postępowanie lub
przekazuje sprawę właściwej komisji orzekającej do ponownego rozpoznania;
przepis § 63 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
5. Orzeczenie doręcza się
temu, kto przedstawia uchybienie stanowiące podstawę stwierdzenia nieważności
prawomocnego rozstrzygnięcia, oraz stronom.
§ 80. 1. Jeżeli
prawomocne rozstrzygnięcie jest sprzeczne z prawem lub oczywiście niesłuszne,
strony, ten kto złożył wniosek o ukaranie, właściwy minister, wojewoda, prezes
regionalnej izby obrachunkowej, kierownik jednostki wymienionej w art. 161 ust.
1 ustawy oraz przewodniczący komisji orzekającej - mogą zwrócić się do Ministra
Finansów o wystąpienie z wnioskiem o uchylenie rozstrzygnięcia.
2. Wystąpienie, o którym mowa
w ust. 1, nie wstrzymuje wykonania prawomocnego rozstrzygnięcia.
3. Na
żądanie Ministra Finansów komisja orzekająca niezwłocznie przekazuje mu do
wglądu akta sprawy.
4. Minister Finansów składa do
Głównej Komisji Orzekającej wniosek o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia,
jeżeli uzna, że jest ono sprzeczne z prawem lub oczywiście
niesłuszne.
5. Na
odmowę złożenia wniosku o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia zażalenie nie
przysługuje.
§ 81. 1. Na wniosek
Ministra Finansów Główna Komisja Orzekająca wydaje orzeczenie o:
1) uchyleniu prawomocnego rozstrzygnięcia, jeżeli jest ono
sprzeczne z prawem lub oczywiście niesłuszne, albo
2) oddaleniu
wniosku.
2. (24) Główna Komisja
Orzekająca wydaje orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, po rozpoznaniu sprawy na
rozprawie. Przepisy § 60 - 63 stosuje się odpowiednio.
3. Uchylając prawomocne
rozstrzygnięcie, Główna Komisja Orzekająca przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania komisji orzekającej, która orzekała w pierwszej instancji. Jeżeli
uchylone zostało wyłącznie rozstrzygnięcie wydane przez Główną Komisję
Orzekającą, przekazuje się sprawę do ponownego rozpoznania tej
komisji.
§ 82. 1. (25) Główna Komisja
Orzekająca orzeka w składzie pięciu osób, jeżeli rozpatruje wniosek
o:
1)
stwierdzenie nieważności z mocy prawa prawomocnego rozstrzygnięcia wydanego
przez Główną Komisję Orzekającą,
2) uchylenie
sprzecznego z prawem lub oczywiście niesłusznego rozstrzygnięcia wydanego przez
Główną Komisję Orzekającą.
2. Pięcioosobowemu składowi
orzekającemu Głównej Komisji Orzekającej przewodniczy przewodniczący Głównej
Komisji Orzekającej lub jego zastępca.
§ 83. Rozstrzygnięcia
wydane w wyniku rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności rozstrzygnięcia z
mocy prawa oraz wniosku o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia sprzecznego z
prawem lub oczywiście niesłusznego są prawomocne.
Rozdział 14
Sprawozdania
z działalności komisji orzekających i rzeczników dyscypliny finansów
publicznych
§ 84. 1. Komisje
orzekające, do dnia 31 stycznia każdego roku, składają przewodniczącemu Głównej
Komisji Orzekającej roczne sprawozdanie o sposobie załatwienia wniosków o
ukaranie, wniesionych w roku poprzednim, według wzoru stanowiącego załącznik do
rozporządzenia.
2. (26) Przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej składa Ministrowi Finansów sprawozdanie z
działalności Głównej Komisji Orzekającej oraz zbiorcze sprawozdanie z
działalności komisji orzekających - do dnia 15 marca każdego
roku.
§ 85. 1. (27) Rzecznicy dyscypliny
składają Głównemu Rzecznikowi, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału,
kwartalne
sprawozdania o liczbie:
1)
otrzymanych zawiadomień o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych,
2)
wniesionych wniosków o ukaranie, w tym liczbie wniosków o ukaranie wniesionych
po upływie 60 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o naruszeniu
d yscypliny,
3) wniosków
o ukaranie w sprawach, w których wszczęto postępowanie, oraz liczbie spraw
rozstrzygniętych w pierwszej instancji,
4) wniosków
o ukaranie rozstrzygniętych w pierwszej instancji odmiennie od wniosku rzecznika
dyscypliny,
5)
rozstrz ygnięć zaskarżonych przez rzecznika
dyscypliny.
2. Główny
Rzecznik może żądać od rzeczników dyscypliny informacji
dodatkowych.
§ 86. (28) Główny Rzecznik, do dnia 15
marca każdego roku, składa Ministrowi Finansów roczne zbiorcze sprawozdanie z
działalności rzeczników dyscypliny za rok
poprzedni.
§ 87. Minister
Finansów, do końca listopada każdego roku, może zwrócić się do organów, o
których mowa w § 84 ust. 2 i § 86, o uzupełnienie składanych sprawozdań o
informacje dodatkowe.
§ 88. 1. Minister, wojewoda i
prezes regionalnej izby obrachunkowej przekazują przewodniczącemu Głównej
Komisji Orzekającej do wiadomości decyzje o powołaniu przewodniczącego,
zastępców przewodniczącego i członków komisji orzekającej, a także decyzje
stwierdzające wygaśnięcie członkostwa w komisji
orzekającej lub o odwołaniu członka ze składu komisji orzekającej przed upływem
kadencji.
2. Główny Rzecznik przekazuje
Głównej Komisji Orzekającej do wiadomości decyzje o powołaniu i odwołaniu
rzeczników dyscypliny i ich zastępców.
Rozdział 1 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 89. 1. Postępowanie w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, wszczęte przed wejściem w
życie niniejszego rozporządzenia, prowadzi się zgodnie z przepisami niniejszego
rozporządzenia, chyba że przepisy obowiązujące w dniu popełnienia czynu są
korzystniejsze dla obwinionego.
2. Czynności dokonane w
trakcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, dokonane na podstawie przepisów
dotychczasowych, zachowują ważność po wejściu w życie niniejszego
rozporządzenia.
§ 90. 1. Sprawozdania, o
których mowa w § 84 i 86, składa się po raz pierwszy za rok 1999.
2. Sprawozdania kwartalne, o
których mowa w § 85, składa się po raz pierwszy za drugi kwartał 1999
r.
§ 91. Z dniem 1
stycznia 2000 r. stawki ryczałtowych wynagrodzeń, ustalone w § 29 i 30,
wzrastają o 100%.
§ 92. Traci moc
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie zasad
postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej ( Dz. U. Nr 57, poz.
258 i z 1998 r. Nr 126, poz. 831).
§ 93. Rozporządzenie wchodzi w
życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Nadawca
Wysłać bez pisma przewodniego
Nazwa i
adres Komisji Orzekającej
pierwszej instancji: Adresat:
Przewodniczący
Głównej
Komisji Orzekającej
w sprawach o
naruszenie
dyscypliny
finansów publicznych
......................... przy Ministrze
Finansów
ul. Świętokrzyska 12
00-916 Warszawa
Sprawozdanie
o sposobie załatwienia wniosków o ukaranie wniesionych w roku .......
do Komisji
Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny fin ansów
publicznych
przy
....................................................
Termin
złożenia: 31 stycznia.
I.
Sprawy oczekujące
na rozstrzygnięcie (wszczęte) wg stanu na
początek roku
sprawozdawczego |
liczba
obwinionych |
01
|
|
Złożone wnioski o ukaranie:
|
liczba
obwinionych |
02
|
|
-
postanowienia o wszczęciu postępowania:
|
liczba
obwinionych |
03
|
|
-
postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania:
|
liczba
obwinionych |
04
|
|
-
wnioski o ukaranie zwrócone do uzupełnienia:
|
liczba
obwinionych |
05
|
|
Sprawy w toku (oczekujące na rozstrzygnięcie) na
koniec
roku: |
liczba
obwinionych |
06
|
|
- w
tym postanowienia o zawieszeniu postępowania:
|
liczba
obwinionych |
07
|
|
II.
Sprawy rozstrzygnięte
(załatwione) w ciągu roku:
|
liczba
obwinionych |
08
|
|
- w
tym:
- rozstrzygnięcia o
umorzeniu postępowania |
liczba
obwinionych |
09
|
|
- z
tego:
- postanowienia o
umorzeniu
postępowania
wskutek
przedawnienia
orzekania: |
liczba
obwinionych
|
10
|
|
Wydane
orzeczenia w kwestii winy i kary:
|
liczba
obwinionych |
11
|
|
Orzeczenia o
uniewinnieniu:
|
liczba
uniewinionych |
12
|
|
Orzeczenia o uznaniu winnym
naruszenia dyscypliny finansów
publicznych -
ogółem: |
liczba winnych
|
13
|
|
- z
tego: - ukarano - ogółem:
|
liczba
ukaranych |
14
|
|
- w
tym: - karą upomnienia:
|
liczba
ukaranych |
15
|
|
- karą
nagany:
|
liczba
ukaranych |
16
|
|
- karą
pieniężną:
|
liczba
ukaranych |
17
|
|
- karą
przewidzianą w art. 147 ust. 1
pkt 4
ustawy*): |
liczba
ukaranych |
18
|
|
-
odstąpiono od wymierzenia kary: |
liczba winnych |
19 |
|
III.
Z ogólnej liczby osób
uznanych winnymi (wykazanych w
części II - wiersz
13) przypada na winnych czynów z
art. 138 ust. 1
ustawy*): |
pkt 1
|
liczba
winnych
|
20
|
|
|
pkt 2
|
liczba
winnych |
21
|
|
|
pkt 3
|
liczba
winnych |
22
|
|
|
pkt 4
|
liczba
winnych |
23
|
|
|
pkt 5
|
liczba
winnych |
24
|
|
|
pkt 6
|
liczba
winnych |
25
|
|
|
pkt 7
|
liczba
winnych |
26
|
|
|
pkt 8
|
liczba
winnych |
27
|
|
|
pkt 9
|
liczba
winnych |
28
|
|
|
pkt 10
|
liczba
winnych |
29
|
|
|
pkt 11
|
liczba
winnych |
30
|
|
|
pkt 12
|
liczba
winnych |
31
|
|
|
pkt 13
|
liczba
winnych |
32
|
|
|
pkt 14
|
liczba
winnych |
33
|
|
|
pkt 15
|
liczba
winnych |
34
|
|
|
pkt 16
|
liczba
winnych |
35
|
|
|
pkt 17
|
liczba
winnych |
36
|
|
Z
ogólnej liczby osób uznanych winnymi (wykazanych w wierszu
13) przypada na winnych czynów art.
138 ust. 2 ustawy*): |
liczba
winnych |
27
|
|
Łączna
kwota odsetek za opóźnienie w zapłacie przypisanych winnym
naruszenia art. 138 ust. 1
pkt 11 ustawy*) (wykazanych w wierszu
30): |
suma w zł
|
38
|
|
IV.
Łączna wysokość wymierzonych kar pieniężnych: |
suma w zł |
39 |
|
Średnia wysokość wymierzonej kary
pieniężnej:
|
średnia
kara w
zł |
40
|
|
Łączna
kwota wyegzekwowanych kar pieniężnych: |
suma w zł |
41 |
|
Łączna
wysokość orzeczonych kosztów postępowania należnych
Skarbowi
Państwa: |
suma w zł
|
42
|
|
Łączna
kwota wyegzekwowanych kosztów postępowania należnych
Skarbowi
Państwa |
suma w zł
|
43
|
|
V.
Liczba odbytych przez
składy orzekające Komisji rozpraw i
posiedzeń: |
łączna liczba
|
44
|
|
Zestawienie
sporządził: Przewodniczący Komisji
pieczęć
.............................
....................
(imię, nazwisko i nr telefonu (podpis i
pieczęć)
.......................
(miejscowość
i data)
*) ustawa z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych
(Dz. U. Nr 155, poz. 1014 i z 199 r. Nr 38, poz. 360)
(dodatkowe informacje podać należy na oddzielnej karcie)
|
|